Τι να πω και εγώ τώρα…;; Να πω και εγώ για τις παπαριές που γίνονται…;; Βαρέθηκα να ακούω τα ίδια και τα ίδια…. Δεν έχω διάθεση να πω ούτε και να κάνω τίποτα. Παντού ακούω τις ίδιες μαλακίες. Προχθές πήγα τον ανιψιό μου (5χρονων) στην προπόνηση στην μπάλα και τα πιτσιρίκια, ενώ περίμεναν στην γραμμή για να κάνουν σουτάκια, μιλούσαν για τον Σαμαρά και τον ΓΑΠ! Γαμω την πουτάνα μου, λέω… Μέχρι και στα πιτσιρίκια περάσαμε το άγχος και τον πανικό.
Αυτό όμως που με κάνει να απογοητεύομαι, αλλά και μου κάνει και μεγάλη εντύπωση είναι πως έχει αλλάξει η ψυχολογία του Έλληνα σε σημείο που δεν έχει υπάρξει όμοιο ποτέ ξανά!
Ότι και αν έχει περάσει αυτός ο λαός, ότι και αν είχε συμβεί ποτέ δεν είχε χάσει το ηθικό του, το χαμόγελο του και τώρα που περνάει την πιο πλασματική (κατ εμέ )
κρίση έχει πέσει το ηθικό του σε πρωτόγνωρο βαθμό.
Το πιο χαρακτηριστικό και απλό παράδειγμα είναι πως παλαιότερα ότι και να είχε ο καθένας, ότι και να περνούσε η κοινωνία, όταν συναντούσες κάποιον στον δρόμο και του έλεγες «… γεια σου, τι κάνεις; « το πρώτο πράγμα που σου έλεγε ήταν «..καλά!»
Ήταν δεν ήταν καλά. Ενώ τώρα παίρνεις απαισιόδοξες απαντήσεις και βλέμματα θολά γεμάτα αβεβαιότητα Ίσως παλαιοτέρα κατά βάθος να εκτιμούσε το ότι είχε μία καλή υγεία και πέντε ανθρώπους να τον αγαπάνε. Όχι πως τώρα δεν τα έχει και δεν τα εκτιμάει όλα αυτά αλλά πιστεύω πως πλέων αυτοί που μας ελέγχουν ξέρουν πολύ καλά την ψυχολογία της μάζας και μας υποβάλουν μία διαφορετική, πιο πλασματική σειρά προτεραιοτήτων.
Το θέμα είναι πως πια δεν με πείθει κανείς, όσες αλλαγές και αν γίνουν, για το αγαθό των προθέσεων του και το μόνο που αισθάνομαι όλο και πιο πολύ είναι το πόσο μικρό καρυδότσουφλο είμαι ανάμεσα σε μανιασμένα κύματα που μπορούν να με καταπιούν ανα πάσα στιγμή.
Τελικά, όπως έχει δείξει μια η ιστορία μόνο ένα πάρει ο απλός λαός την τύχη του στα χεριά του μπορεί να δει άσπρη, γι’ αυτόν μέρα.
Αξίνες, λοστούς, τσάπες, κρεμάλες και όλοι στο σύνταγμα να αποδώσουμε δικαιοσύνη… γιατί η ειρήνη είναι κάτι που τελικά βολεύει μόνο αυτούς και καθόλου την δημοκρατία.
Ρε μη μιζεριάζεις!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχουμε τις μουσικές μας, τους φίλους μας, τους δικούς μας ανθρώπους, τα φλερτ μας, τους έρωτές μας, τα μεθύσια μας, τις όμορφες κουβέντες μας, τις βόλτες μας μες στη βροχή, τα φιλιά μας, τις αγκαλιές μας....
Θες κι άλλα καλό μου?
Αυτά ρε κανένας παπαρας δεν θα μας τα πάρει!!!!!!!!!
Σε φιλώ και σου χαμογελάω!
:-)))))))))))))
Νομίζω ο,τι πιο πετυχημένο και αντιπροσωπευτικό, για τις μέρες μας, που έχω διαβάσει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ απλά θα πρόσθετα την παντελή απουσία του πνευματικού και καλλιτεχνικού κόσμου,που ακόμα και σε περιόδους πολέμου ήταν μπροστάρης,εμπνευστής και παρηγορητής όλου του λαού!
Την αγάπη μας φίλε geoaman και καλή δύναμη γιατί ο αγώνας θα είναι σκληρός..
Έχουν κάνει το λαό έρμαιο τους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν μαριονέτες μας κουνούν τα νήματα και χορεύουμε και όσα δικαιώματα μας αφαιρούν τόσο πιο αδύνατοι γινόμαστε αντί να δυναμώνουμε την φωνή και τη γροθιά απέναντί τους.
Πιστεύω αν συνεχιστεί αυτός το ανελέητο γδάρσιμο του κοσμάκη θα αντιδράσει πολύ άσχημα!
Τα θαλασσινά μου:))
@porcupine...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μιζεριαζω, απλα προβληματιζομαι.
Δεν ξερω όμως τελικα αν ολα αυτα που έχουμε μηπως ειναι και η παγιδα μας!
@Καπετανιος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτο ειναι και το μεγα λάθος μας...
Δεν ξερω όμως εαν ειναι και τυχαιο.......
@Ζουζου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘΑ αντιδράσει....;;;; αυτο ειναι το θεμα!!!!
Πού χάθηκες εσύ????
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Πρωτοχρονιά υγεία και αισιοδοξία για τη Νέα Χρονιά που έρχεται.
Με φιλιά θαλασσινά!
Ελπίζω να μην δοκίμασες κανένα νέο βοτάνι ε;χαχαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Χρονιά, ελπίζω να είσαι καλά...
ΑπάντησηΔιαγραφή